اینجا هم مثل سالای آخر میهن بلاگ داره خلوت و خلوت تر میشه.
بیان و بلاگفا تنها جاهای (نسبتا...) پرجمعیتی ان که باقی موندن. سرویسای وبلاگنویسی دیگهای هم وجود دارن، ولی فضاشون فرق میکنه.
امیدوارم بیان دووم بیاره. امید ندارم، یکمم پشیمونم که بیشتر تلاش نکردم برای این وبلاگ، ولی به عنوان کسی که وبلاگنویسی براش باارزشه، امیدوارم که بیان و پلتفرمای مشابه حالاحالاها بینمون باشن، چون هیچی جاشون رو نمیگیره.
خیلی وقته خلوت بوده، فقط یه عدهی کمی ازش استفاده میکنیم و پست میکنیم. ولی بازم بهتر از هیچیه.
هر چند خب... وقتی فضای مجازی انقدر بزرگتر شده دیگه یادمون رفته وبلاگنویسی چطوری بوده و حسش ذره ذره از وجودمون داره میره.
پن ته تهش تو این نت ملی پست گذاشتم که بچهها نگران نشن و بدونن حالم خ به.
هعی. من که شخصا هیچوقت هیچ سوشال مدیایی رو دوست نداشتم. کاش مردم وبلاگنویسی رو نمیذاشتن کنار و بیشتر برای موندگاریش تلاش میکردن. ولی خب چیزیه که هست، آی گس.